والدین چه زمانی می توانند به فرزندان خود دستور دهند؟

والدین چه زمانی می توانند به فرزند دستور دهند؟

والدین زمانی به کودک خود دستور بدهند که از او بخواهند یک بد رفتاری خاص را متوقف سازد و اعتقاد دارند که او از یک درخواست ساده برای متوقف ساختن آن بدرفتاری سرپیچی خواهد کرد.

همچنین هنگامی که از کودک خود می‌خواهند که رفتار خاصی را شروع کند و والدین اعتقاد دارند او از یک درخواست ساده برای شروع این رفتار سرپیچی می‌کند به او دستور بدهند.

طبق نظریه‌ی رودلف دریکورس در (رفتارشناس تربیتی) کودکان سعی می‌کنند از راه‌های مثبت به جمع بپیوندند چنانچه در این کوشش موفقیتی حاصل نشود، در جستجوی راه‌هایی خواهند بود که از طریق بد رفتاری به مقصود برسند.

کودکان وقتی بد رفتاری می‌کنند که دلسر و یا ناامید شوند و تصور کنند نمی‌توانند با مشارکت جویی، احساس تعلق کنند. دریکورس مشاهده کرد که بدرفتاری کودکان در چهار گروه گسترده قرار می‌گیرد. از آن جا این گروه‌ها، اعمال را نشان می‌دهد که کودک می‌خواهد آن‌ها را پیش ببرد، در کورس آن ما را (هدف) نامیده است.

چهار هدف بدرفتاری عبارتند از:

• جلب توجه
• قدرت طلبی
• تلافی جوی
• نمایش بی‌کفایتی

هر یک از هدف‌ها راهی برای رسیدن به نیاز اجتماعی انسان یعنی احساس تعلق داشتن است.

هم چنان که کودکان بزرگتر می‌شوند، برای والدین ساده‌تر خواهد بود که بدرفتاری واقعی را تشخیص دهند و هدف را مشخص کنند. کلیه تشخیص هدف فرزند در واکنش والدین نسبت به رفتار او دریافت می‌شود برای تشخیص هدف فرزند دقت شود که وقتی بد رفتاری رخ می‌دهد والدین چه احساسی دارند.

واکنشی والدین به آنچه در قبال بد رفتاری انجام می‌دهند چیست؟

این عوامل به والدین کمک می‌کنند هدف را تعیین کنند. بد رفتاری یکی از راه‌هایی است که فرزند برای خواستی شدن و بودن انتخاب می‌کند.

این به آن معنی نیست که فرزند هوشیارانه فکر کند (قدرت می‌خواهم) یا (می خواهم تلافی کنم) بلکه آن‌ها در می یابند که بدرفتاری‌ هایشان مؤثر واقع می‌شود و به آن‌ها فرصت مجدد می‌دهد این مسأله را با پاسخی که از والدین دریافت می‌کنند تشخیص می‌دهند.

وقتی والدین به کودکان پاداش می‌دهند یا تنبیه‌شان می‌کنند، به آنان می‌آموزند که به بزرگ‌ تر خود که مسئول رفتار آنان است توجه کنند با این حال پرورش کودکان همیار بدون پاداشی و تنبیه نیز امکان‌ پذیر است.