کودکان باید با چه قوانینی آشنا شوند؟

سال اول زندگی، کودکان باید با چه قوانینی آشنا شوند؟

در طول اولین و ابتدایی ترین مرحله، پذیرش فرزند با خلق و خوی و خصوصیات هنگام تولدش است حتی اگر مبتلا به نوعی عقب ماندگی باشد. انتخاب صحیح روش تربیتی در مورد فرزند مسئولیتی است که فقط و فقط به عهده ی خود والدین است حتی مشاورین تربیتی نیز به عنوان مشاور نمی توانند این مسئولیت را از والدین بگیرند.

تنها کمکی که در این زمینه از مشاوران برمی آید، راهنمایی در مورد طرز فکر درست والدین است.

نوزاد تازه متولد شده نمی داند که چه چیز درست و چه چیزی نادرست است ولی هر نوزادی قادر است عکس العمل والدینش را در برابر رفتار خودش درک کنند.

دخالت دادن احساسات و دلخوری بی مورد به خاطر قوانینی که کودک را محدود میکند نه تنها محبت محسوب نمی شود بلکه باعث سرگردانی کودک خواهد شد.

زمان مناسب برای آموزش قوانین به کودکان

مساله بسیار مهم این است که تنها والدین میدانند چه قوانینی برای فرزندشان مناسب است.

هرچه فرزند کوچک تر باشه ، قدرت تشخیص خوب و بد در او کمتر است. والدین تنها افرادی هستند که قدرت تصمیم گیری و به عهده گرفتن تمام مسئولیت ها را دارند.

پدر و مادر مدبر و خردمند متناسب با هر مرحله از رشد فرزند خود مقرارتی را که او باید از آنها اطاعت کند وضع می کند. پدر و مادر باید اطمینان حاصل کنند که فرزندشان کارهایی را که برایش بهترین است را انجام می دهد حتی اگر با او در آن زمینه نظرهای متفاوتی داشته باشد.

باید بپذیرند که والدین از او عاقل تر و با تجربه تر هستند می توانند آینده را بهتر از او ببینند و فراتر و آن سوتر از زمان حال را در نظر بگیرند. کودک و نوجوان باید احساس کند که:{ مادرم میداند چه چیز برای من بهتر است.}

اگر والدین اجازه ی هر کاری را به او بدهند، او خود را تنها احساس میکند. در قبال این رفتار، فرزند والدین را بیشتر دوست نخواهد داشت بلکه نسبت به آنان بی توجه خواهد شد.

آموزش قانون گذاری برای کودکان در خانه

اگر تا به امروز کودک تمام قوانین را در خانه وضع می کرد. اکنون زمان آن رسیده است که خود والدین مسئولیت را بپذیرند و کلیات کار را به دست بگیرند بعضی از والدین بی توجه، توانایی بیان دستورات روشن و قاطع به کودکان خود را ندارند.

تمام والدین به ویژه والدین کودکان سرسخت، باید توجه داشته باشند که آموزش ها یا دستورات خود را روشن و موثر و ساده و کوتاه به کودکان بیان کنند. تاکید می شود دستور باید روشن و صریح باشد و مبهم و نامفهوم نباشد.

مثلا در صورتی که مادری بگوید:《 بیا اینجا و این اسباب بازی ها را یکی یکی در قفسه بگذار.》

کودک به احتمال بیشتر به دستور مادر توجه خواهد کرد، اما اگر به صورتی مبهم بگوید:《 یه کاری با این اسباب بازیها بکن》

احتمال اطاعت او از دستور کمتر خواهد بود.

مادر در یک راه بسیار ساده و موثر در حمایت از دستور خود در اختیار دارد و آن هم محروم سازی است .

8 گام مهم قانون گذاری برای کودکان

والدین گام های ساده زیر را برای دادن دستورات موثر به یاد داشته باشند:

1. به کودک خود نزدیک شوند
2. حالت چهره ی جدی داشته باشد
3. او را با نام صدا بزنند
4. با او تماس چشمی برقرار کرده آن را حفظ کنند.
5. از تن صدای محکم و ژست فیزیکی مناسب استفاده کنند.
6. دستوری مستقیم ساده روشن و مثبت و به جای دستور منفی به او بدهند.
7. در صورت سرپیچی از دستور با استفاده از محروم سازی از دستور خود حمایت کنند.
8. در صورت اطلاعات فرزند از دستور او را تشویق نمایند تا رفتار مثبت او تقویت شود.

اکثر والدین یا قاطع هستند یا مهربان، معدوند کسانی که همزمان قاطع و مهربان باشد.

تن صدا نشان دهنده ی تمایل والدین برای مهربان بودن است در حالی که پیگیری همراه با عمل مناسب، قاطع بودنشان را نشان میدهد.