کتاب گفت و شنود با کودکان ( خلاصه پنجم )

خلاصه کتاب به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن

 

دیدگاه پزشکان در رابطه با تنبیه کودکان

 

صحبت های کن

کن با سردی به ما دو نفر نگاه کرد و گفت:

من به شاگردانم فرصت زیادی می دهم و همانطور که میدانید با سرگرمی و تفریح هیچ مخالفتی ندارم، ولی هر چیزی حدی دارد، اگر از کسی بی حرمتی و نفاق افکنی و غیبت ببینم او را مجازات میکنم.

مجازات گاهی اوقات برای برطرف کردن رفتارهای زیانبار موثر است. به جای راه های امتحان شده ی بی نتیجه، مجازات ممکن است بهتر از راه های دیگر باشد. تنبیه نکردن فعالیت موثر دیگر را ضایع می کند.

صحبت های جین

جین گفت:

اینجاست عقایدی از اولیای امور که معتقدند تنبیه و مجازات برای برقراری انضباط کار مؤثری نیست.

 

دکتر هایم جی گیوت میگوید:

تنبیه مانع از بد رفتاری نمی شود، فقط باعث میشود فرد خلافکار محتاط تر عمل کند و در پنهان کردن رد پا ماهرتر شود و با زبردستی از مجرم شناخته شدن فرار کند.

وقتی کودکی تنبیه می شود تصمیم می گیرد دقیق تر شود، نه درستکارتر و مسئول تر.

دکتر ایروین.ا.هالین میگوید:

تنبیه بدنی به کودکان می آموزد که خشونت تنها راه حل مشکلات است.

تحقیقات نشان داده است که این آموزش برای آنان که در درد و رنج را تحمیل می کنند و آنانکه آن را دریافت می کنند و کسانی که شاهد و ناظر آن هستند همان پیام را در بر دارد.

تنبیه کمکی به کودکان  نمی کند تا انظباطی را که لازمه ی دموکراسی است توسعه دهند و اختیار نفس خود را در دست بگیرند.

 

دکتر رودولف در یکارس می گوید:

امروزه پدران و مادران و آموزگاران نمی توانند کودک را مجبور کنند که طرز رفتار خاص را در پیش بگیرد.

در حقیقت ما باید شیوه ی تازه ای را به کار گیریم که بر کودکان تاثیر بگذارد و حس همکاری را در آنان برانگیزد.

تنبیه هایی مانند کتک زدن و تحقیر کردن و محروم کردن و خرد کردن شخصیت کودکان دیگر منسوخ شده است و برای برقراری نظم در آنان وسیله ی موثری نیست.

دکتر آلبرت باندورا می گوید:

تنبیه می تواند بد رفتاری را مهار کند، اما رفتار قابل پذیرش را آموزش نمی دهد و قادر نیست اشتیاق به بدرفتاری را کاهش دهد.